|
Home Aanbevolen:
|
ProjectmanagementMijn ontwikkeling in het projectmanagement
Inhoud
InleidingIn dit artikel doe ik u verslag van mijn eigen ervaring met projectmanagement. Daarbij vergelijk ik de manier van werken zoals die was toen ik met werken begin met de situatie die ik in het begin van het tweede decennium van de 21ste eeuw waarneem. Projectmanagement eind jaren negentigToen ik in 1993 in het projectmanagement
startte was er nog geen sprake van overdadige toepassingen van instrumenten en
methodieken zoals tegenwoordig wel het geval is. Projecten werden gefaseerd
conform vaste regelingen die, afhankelijk van het soort project, in de markt
gangbaar waren. Er werd gewerkt met programma’s van eisen, planningen,
ramingen en budgetten. Dat wel. Maar veel meer was er niet. De projectmanagers vormden een deel van het
management van de organisatie. Er was sprake van een matrixorganisatie waarin de
projectmanagers echt werden geacht te managen. Het IngenieursbureauHet Ingenieursbureau van Gemeentewerken kreeg indertijd geen budget vanuit het stadhuis. Het moest de eigen broek ophouden door opdrachten uit te voeren voor derden, waarbij andere gemeentelijke diensten en bedrijven verreweg de belangrijkste opdrachtgevers waren. Er was geen gedwongen winkelnering, ofwel: de gemeentelijke diensten en bedrijven konden ook de markt op voor ingenieursdiensten. Met die diensten en bedrijven bestonden wel sweetheart-relaties. Veel offertes werden 1-op-1 uitgevraagd bij het Ingenieursbureau van Gemeentewerken en met enkele opdrachtgevers waren standaardovereenkomsten gesloten. In de praktijk werd de opdrachtgeverstaak slechts heel beperkt ingericht. De opdrachtgevers leunden zwaar op het Ingenieursbureau. De projectmanagers zaten als het ware half op de opdrachtgeversstoel. In negen van de tien gevallen vroeg de opdrachtgever niet uit wat hij nodig had, maar vroeg hij het Ingenieursbureau een offerte waarin het Ingenieursbureau aangaf wat nodig was. Ik vond het een fantastische leerschool. Je kreeg veel verantwoordelijkheid en heel veel kansen. Ik heb een grote diversiteit aan projecten onder mijn hoede gehad en was al vrij jong met grote complexe projecten bezig. In een eindverantwoordelijke positie. Als je niet proactief was, niet goed met mensen kon opschieten en niet uit jezelf verantwoordelijkheid naar je toetrok, dan redde je het niet bij die projecten. Dus leerde je als vanzelf om op die manier met projecten om te gaan. En het leidde tot resultaten! ReputatieGemeentewerken had aan het eind van de
vorige eeuw een goede reputatie als het ging om het beheerst uitvoeren van
projecten, inclusief grote complexe projecten. Bij de Beneluxlijn, de verbinding
van de Rotterdamse metro vanaf het Marconiplein via de tweede Beneluxtunnel naar
metrostation Tussenwater, werd aan het eind van het project geld geretourneerd
naar het rijk. Kom daar nog eens om! Rotterdam profiteerde van haar goede reputatie op het gebied van projecten. Als er op een ministerie geld over was waarvoor een nuttige bestemming werd gezocht, dan had Rotterdam een trits mogelijke projecten klaarstaan. En Rotterdam kon waarmaken dat ze binnen de afspraken over tijd, geld en kwaliteit werden afgerond. Dit leidde ertoe dat Rotterdam heel goed scoorde op het binnenhalen van subsidies voor nieuwe projecten. (Kosten)efficiëntieDe uurtarieven van het Ingenieursbureau
lagen door de bank genomen voor lagere functies hoger dan die bij private
partijen, maar voor hogere iets lager. Per saldo was het Ingenieursbureau
waarschijnlijk iets duurder dan marktpartijen zouden zijn geweest indien er
meervoudig aanbesteed zou zijn. Ook het risicoprofiel van het Ingenieursbureau
was minder hoog dan bij particuliere bureaus. Vooral door de bestaande
sweetheart-relaties. Het werk kwam vrij automatisch naar Gemeentewerken toe.
Door die sweetheart-relatie waren de offertes van het Ingenieursbureau niet
altijd even scherp geprijsd. Toen en nuVergelijk de voorgaande schets van de manier van projecten realiseren eens met de huidige werkwijze! Laten we eerst even een paar opmerkelijke zaken behorend bij de toenmalige werkwijze op een rijtje zetten.
En wat zie ik tegenwoordig?
Verandering = verbetering?En gaat het nu beter? Ik denk van niet. Ik denk dat projecten moeizamer van de grond komen, slechter worden gemanaged en dat de kosten van het projectmanagement (inclusief die van opdrachtgevers) zwaar zijn toegenomen. Daarnaast zie ik zuchtende projectmanagers die zich noodgedwongen met allerlei dingen bezig moeten houden die hun organisaties van hen vragen, waarvan die projectmanagers maar al te goed weten dat ze helemaal niets bijdragen aan het succes van de projecten. Zelf kies ik ervoor om het spel mee te spelen. Ik doe de dingen die de organisatie van me vraagt. Dit om te voorkomen dat je (nog meer) last krijgt van de eigen organisatie. Ik noem dat intern omgevingsmanagement (lees: Intern projectmanagement). En verder doe ik op mijn eigen eigenwijze wijze wat nodig is om projecten te laten slagen. Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter
was. Nee, ook wij hadden veel opbouwende kritiek op onze organisatie. Ook toen
kon het al beter. Is het werken in projecten leuker dan vroeger? Nee! Maar laten we niet zeuren, want: is het werken in projecten leuk? Ja (, nog wel)!
Berkel en Rodenrijs, 13 december 2013 |
dat kan via: Peter
blogt ook of via: of: Leiderschap Projectmanagementsite Index Bouwen
|
Copyright © 2001- 2015 Peter Markensteijn. Alle
rechten voorbehouden/All rights reserved. |