Bij PRO6 managers zijn we holacracy aan het invoeren (lees: “Holacracy en ik”). Of eigenlijk: we hebben holacracy ingevoerd. Maar, we zijn nog niet klaar. Sommige dingen kunnen duidelijk beter. Meer holacratisch, minder traditioneel. Rollen kunnen nog meer gespecificeerd worden en aan meerdere verschillende mensen worden toebedeeld. Sommige dingen stammen nog uit onze pre-holacracy. Ook dat kan beter.
Het is opmerkelijk dat dit een behoorlijk aantal medewerkers onrustig maakt. Er is gretigheid om dit aan te pakken. En het leidt tot ongeduld als mensen zien dat een ander verbeteringen in zijn rol nog niet oppakt.
Maar, waar wil ik heen?
Naar de volgende observatie.
Het werk gaat gewoon door. Zonder problemen. De klanten worden volop bedient en zijn tevreden.
Vergelijk dat eens met de gemiddelde reorganisatie in een traditioneel bedrijf! Denk daar even over na.
…
Gedaan?
Wel, de reorganisatie is een feestje van het management, de medewerkers voelen zich niet gehoord en niet betrokken. Er heerst verandermoeheid. Er zijn allerlei gevechten gaande om posities te bemachtigen of te behouden. Er wordt veel geroddeld. Er gaat heel veel tijd en energie in alles rondom de organisatie (en het geroddel daarover) zitten. De motivatie daalt. De medewerkers trekken zich terug in hun werk, bouwen een muur op tussen hen en de organisatie. Het werk leidt daaronder. Het werk leidt daar meer onder dan wenselijk is, dan prettig is, dan aanvaardbaar is.
Overdreven? Zou kunnen.
Maar, ik prefereer wel de gretigheid en het bijbehorende ongeduld dat ik bij ons waarneem!
