Bij een cursus gaf de docent aan dat het hebben van een persoonlijke visie gelijk staat aan innerlijk leiderschap. Een visie geeft aan waar je heen wilt. Zonder die visie weet je dat niet en ben je geen “innerlijk leider”, zoiets. Tja, het is een soort definitie.
Dus: heb je geen persoonlijke visie dan heb je geen innerlijk leiderschap. Maar of dat erg is?! Vind je het hebben van een persoonlijke visie niet zo spannend of nodig, nou dan heb je ook geen innerlijk leiderschap volgens de bovengenoemde definitie. ‘So what’?
Als je wel een persoonlijke visie hebt dan voegt het helemaal niets toe dat dit door sommige mensen innerlijk leiderschap wordt genoemd.
In de cursus werd, zoals wel vaker, de nadruk gelegd op doelgerichtheid en focus. Door doelgericht te zijn, door een focus aan te brengen, zie je kansen die je anders mist, die je dichter bij je doel brengen. Zo werkt dat, ik ontken het niet.
Een nadeel van focus is echter dat je allerlei dingen om je heen die niet passen bij je doel mist. Er komen kansen langs, maar omdat daar je focus niet op ligt zie je ze niet en mis je ze. Het hebben van focus, doelgerichtheid, dat is dus zeker niet zaligmakend.
Heb je geen doelen dan staan er voortdurend heel veel mogelijkheden open. Je kunt je laten leiden door verrassingen. En ach ja, voor doelgerichte mensen klinkt dat natuurlijk te passief. Laten we het dan herformuleren. Je kunt kiezen om met verrassingen verder te gaan. Mensen met een onderzoekende geest zullen misschien liever daarvoor kiezen dan zich te binden aan een vooraf gekozen doel. Voor hen werkt zo’n doel wellicht zelfs beklemmend.
Beide paden kunnen je veel brengen. Kiezen voor één van die paden als zaligmakend is nogal beperkend. Ik vraag me ook af of zo’n pad je veel kan brengen als dat pad niet past bij jouw voorkeursstijl. Ik zou dus zeggen: volg je eigen voorkeur en leg die niet aan anderen op.
En, oh ja, mensen die heel doelgericht werken, die bereiken dat doel eerder dan de meer onderzoekende naturen. Als jij CEO van een groot bedrijf wilt worden dan zal je dat al onderzoekend waarschijnlijk niet bereiken, dat vraagt om focus.
Maar als je wel doelgericht bent zal het behalen van je doel niet altijd voor je weggelegd zijn. Hoe voel je je dan, voel je je dan een mislukking?
En als je je doel wel bereikt? Dan heb je je doel bereikt, maar maakt dat je dan gelukkig?
Ik weet het niet.
