Tijdens een IPMA-bijeenkomst stelde Peter van Uhm: "Bouw geen Maginotlinie!"
Veel projectmanagementmethodieken zijn Maginotlinies. Het idee is dat de methode je voor fouten en problemen kan behoeden.
Even voor wie het niet weet. De Maginotlinie was een reeks forten langs de grens tussen Frankrijk en Duitsland. De Maginotlinie was onneembaar, de Fransen voelden zich er veilig achter. Ten onrechte: de Duitsers trokken er omheen.
Daarom: beveiliging tegen gevaar uit het verleden, tegen iets dat je eerder is overeengekomen levert geen veiligheid op voor de toekomst, in tegendeel. Het levert een vals gevoel van veiligheid, waardoor de alertheid op nieuwe bedreigingen afneemt.
Het is een voorspelbare reactie als er iets mis is gegaan. Er worden lessen getrokken, er worden maatregelen genomen om hetzelfde in de toekomst te voorkomen. Er lijkt niets mis mee, maar morgen gebeurt er iets anders, iets dat niemand had voorzien. Misschien zelfs wel iets dat het gevolg is van de genomen maatregelen. Want iedere nieuwe maatregel heeft weer onvoorziene en onbedoelde bijeffecten.
Veel projectmanagementsystemen en een overmatige aandacht voor ‘lessons learned’ leidt tot dichtgetimmerde systemen om allerlei onwenselijkheden te voorkomen. De starheid van de systemen introduceert nieuwe risico’s en leidt tot schijnveiligheid, tot een gevoel ‘in control’ te zijn.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
