Opvallend in sommige veelgebruikte projectmanagementmethoden is dat ze eerder reductionistisch dan holistisch zijn. IPMA heeft alle kennis en vaardigheden in een BOK (Body of Knowledge) vastgelegd, PRINCE2 heeft juist allerlei (deel-)activiteiten uiteengerafeld en legt exact vast wat wanneer in welk geval moet gebeuren. Ook veel handboeken die organisaties zelf opstellen hebben dit karakter.
Het probleem van reductionisme is dat alle onderdelen afzonderlijk en naast elkaar geen geheel maken (lees: Het plagen van vakmanschap). Uiteindelijk heb je het meest aan mensen die het geheel overzien, die "inclusief" denken, die de samenhangen tussen deel en geheel zien, die holistisch denken.
Als je een reductionistische methode hanteert is het maar de vraag of je die kwaliteit bij mensen ontwikkelt.
Binnen holacracy ( lees: Holacracy en ik) is een van de uitgangspunten dat je juist nooit vastlegt hoe iets gedaan moet worden. Medewerkers krijgen duidelijke doelen mee en verantwoordelijkheden, hoe ze daar invulling aan geven is aan henzelf. Holacracy is op zich niet holistisch, maar de achterliggende visie is zeker meer holistisch dan reductionistisch.
