Bij individuele prestatiebeloning worden beloningen gekoppeld aan van te voren gedefinieerde resultaten die een individu, doorgaans een manager, dient te behalen. Wordt het doel behaald, dan wordt de beloning uitgekeerd, wordt het doel niet gehaald dan blijft de beloning achterwege. Een groot probleem met prestatiebeloning is dat iemand die met heel veel geluk (soms gemakkelijk) zijn doel behaald daarvoor wordt beloond, terwijl iemand die zijn uiterste best doet, maar pech heeft, niet uitbetaald krijgt.
De veronderstelling bij prestatiebeloning is dat het behaalde resultaat een verdienste van de persoon is. Uit het voorgaande blijkt wel dat dit lang niet altijd het geval is.
Voor het toeschrijven van bepaalde resultaten aan de kwaliteiten van een persoon bestaat een pakkend begrip, de fundamentele attributiefout. Ik kwam het tegen in het boek "Hoe we onszelf voor de gek houden" van Suzanne Weusten. Dat is een boek waarin vele denkfouten worden behandeld. Want, ja inderdaad, de fundamentele attributiefout is een denkfout!
Je beloont bij prestatiebeloning (grotendeels) de omstandigheden en niet daadwerkelijk de verdiensten van een persoon.
“Hoe we onszelf voor de gek houden” bij managementboek.nl en bij bol.com
