Eigenlijk is het wel logisch dat een Engelstalig begrip niet zo goed past bij het Rijnlands denken. Rijnlands denken wordt immers steevast tegenover het Angelsaksisch denken geplaatst.
In het boek “De hark voorbij” van Harold Janssen komen zogenaamde ‘best practices’ een aantal keren voorbij. Vrij terloops overigens. In eerdere teksten heb ik mijn eigen bedenkingen over ‘best practices’ al eens geuit (Lees: “Best practice” en “Bezwaren rond Best Practices”). Het is interessant te zien dat dergelijke bedenkingen ook door Janssen worden beleefd vanuit het Rijnlands gedachtengoed.
Janssen gebruik ‘best practices’ als synoniem voor na-apen.
Imitatie, ook wel na-apen of best practices geheten, is echter verrekte moeilijk, al helemaal als je niet begrijpt waar je naar kijkt en niet weet wat je ziet.
Inderdaad, veel ‘best practices’ worden volledig uit hun context gerukt. Er wordt iets dat zichtbaar is binnen een goed functionerend bedrijf overgenomen, kennelijk omdat men veronderstelt dat in die praktijk een geheim voor succes schuilt. Maar, als je niet weet waarom dat betreffende bedrijf die praktijk hanteert en in welke specifieke context, dan is het streven om met het overnemen van die praktijk tot groter succes te komen vrij kansloos.
Je kan natuurlijk ook uit je eigen fouten leren. Lessen uit het verleden zijn in die zin actueel, maar, stelt Janssen “nimmer toepasbaar als best practice”.
Het idee dat ‘best practices’ kopiëren tot betere resultaten leidt is dus nogal hoog gegrepen. Bovendien, onze werkomgeving verandert voortdurend. Wat gisteren een ‘best practice’ was, kan morgen achterhaald zijn. Janssen stelt dan ook dat er eigenlijk alleen “next practices” zijn.
We moeten inspelen op verandering, we moeten continue aanpassen, flexibiliteit is een toverwoord, onze praktijken moeten binnen onze context passen. Onze actuele context welteverstaan.
Daarnaast: vastleggen hoe iets moet worden gedaan, ofwel: welke praktijk iemand moet hanteren, dat kan je beter niet doen. Laat het “hoe” over aan de vakmensen die het eigenlijke werk doen. Teveel voorschrijven van werkwijzen, dat is nogal contraproductief.
Ik heb het voorbeeld op deze site al eens eerder genoemd, maar het past zo bij dit stukje dat ik het nog maar eens doe. Er was in het recente verleden veel ontzag voor de Japanse manier van werken en met name voor de manier waarop Toyota werkte. Westerse bedrijven namen dan ook praktijken van Toyota over. Praktijken die zichtbaar waren en gemakkelijk te implementeren. Bijvoorbeeld een bepaalde manier van voorraadbeheer. Toen Westerse bedrijven bezig waren deze ‘best practice’ te implementeren had Toyota deze al lang weer verlaten.
Dus …
Citaten uit “De hark voorbij”
