Gelezen: Vasco van der Boon & Gerben van der Marel, "De vastgoedfraude", Nieuw Amsterdam, 2009
Natuurlijk. Zoals aan het eind van het boek wordt gesteld: niemand is schuldig tot hij is veroordeeld, maar ook als justitie niet tot een veroordeling zou komen, dan nog is er sprake van laakbaar gedrag bij de hoofdpersonen van het boek. Of, bondig samengevat door de auteurs:
De praktijken corrumperen het bedrijfsleven. Onderwereldgedrag maakt kwetsbaar voor chantage. Wie met koffers geld sleept, komt in foute circuits terecht. Wie bijverdiensten zonder duidelijke inspanning tolereert, creëert een graaicultuur waar het eigen belang voorrang krijgt boven het bedrijfsbelang.
Het boek staat vol voorbeelden van zelfverrijking. Allerlei personen slaan privé munt uit zakelijke transacties die zij voor hun werkgevers verrichten. Mensen graaien in kassen die geen privé-eigendom zijn. Gedrag dat je bij ambtsdragers in derde wereldlanden verwacht, maar dat je in deze omvang in Nederland nauwelijks voor mogelijk hield.
Er wordt een wereldje geschetst waarin een tamelijk verknipt mensbeeld overheerst. Een wereld waarin alleen bezit en het najagen van geld enig respect afdwingt, zeker als de bezitters/najagers daarvan het lef hebben om alle wetten en regels aan hun laars te lappen. Een wereld waarin men ervan uitgaat dat alles te koop is, een wereld waar geld wordt besteed aan speeltjes waar veel anderen op neerkijken, namelijk aan proletenspeeltjes: dure horloges, auto's, boten. Als het maar duur is en als dat maar goed te zien is.
Overigens heb je dat beeld al na enkele hoofdstukken. Al begrijp ik dat de omvang van het boek vanuit journalistiek oogpunt juist is, anders zou veel beschikbare informatie onbewerkt en niet beschikbaar zijn gebleven.
"De vastgoedfraude" bij bol.com
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
