Jaap Peters en Rob Wetzels leggen in "Niets nieuws onder de zon" nadrukkelijk een relatie tussen chaostheorie en management. Een combinatie die ook mij na aan het hart ligt. De auteurs zetten het chaostheoretisch perspectief af tegen de McDonaldisering, waarin tot in details wordt vastgelegd en voorgeschreven hoe medewerkers moeten opereren en "acteren". In de geMcDonaldiseerde wereld zijn managers ordehandhavers. Vernieuwers zien zij al snel aan voor anarchisten. Vernieuwing wijkt af van de norm en wordt dus niet op prijs gesteld. Terwijl juist vernieuwers zo belangrijk zijn voor het voortbestaan van organisaties.
De clou van de chaostheorie is dat het vrijwel onmogelijk is om te voorspellen wat er in de toekomst gaat gebeuren, zelfs al ken je alle krachten die een rol spelen. Er zijn altijd vele uitkomsten mogelijk. Onze grip op de toekomst is beperkt. In dat kader zijn strategieën die over een langere termijn de toekomst als blauwdruk bepalen niet erg logisch. Visie kan je hebben, maar zorg wel dat je aangesloten blijft op de onderstroom van wat er leeft, wat er gebeurt. Strategie "ontstaat" dan. Meer dan dat ze van tevoren wordt uitgestippeld. Een citaat:
Een verzameling afwijkingen en 'disfunctionele' gedragingen kan nader beschouwd een aanpassing aan de evolutie vormen en achteraf gezien per ongeluk een goede Strategie blijken.
Veel managementprincipes zijn gericht op het beheersen van afwijkingen, of liever: op het voorkomen van afwijkingen, op het uitsluiten van toeval. Met de chaostheorie als basis geef je juist ruimte, ruimte aan mensen, ruimte aan toeval. Je controlemogelijkheden zijn nou eenmaal zeer beperkt, je moet vertrouwen op je eigen creativiteit en die van je medewerkers. Handboeken voor het specifieke en het nieuwe bestaan niet. Gevoel en intuïtie zijn bij twijfel goede, bruikbare raadgevers.
Een waardevol boek!
"Niets nieuws onder de zon" bij bol.com
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
