Vaak wordt tegenwoordig beweerd dat projecten "uiteraard" risicogestuurd dienen te worden aangepakt. Soms wordt dan zelfs gesproken over "risicogestuurd projectmanagement".
Bij de term en het gedachtegoed van "risicogestuurd projectmanagement" zijn de nodige kanttekeningen te plaatsen.
Binnen het projectmatig werken zou je kunnen spreken over hoofdactiviteiten en bij-activiteiten. Projectmanagement voorzien van een bijvoeglijk naamwoord dat slechts een van de bij-activiteiten raakt voegt niets toe.
Projecten leiden is sturen op het eindresultaat, anticiperen op mogelijke hobbels onderweg en creatief met hobbels omgaan wanneer je ze toch tegenkomt.
Sturen op risico’s, is vergelijkbaar met een auto besturen en dan continue bezig te zijn met het risico “lekke band”. Dan ben je niet meer bezig met het sturen richting je einddoel.
Risicomanagement is risico’s onderkennen, maatregelen nemen om ze te verhinderen, beperken, verleggen, enz. Als risico's zich voordoen, dan acteer je daarop. En liefst proactief, en niet pas achteraf. Het is een bijverschijnsel. We spreken ook niet over doelgericht projectmanagement. Dat is in zekere zin een tautologie. Projectmanagement is per definitie doelgericht, lijkt mij. Het bereiken van een doel staat altijd voorop, meer dan risicosturing. Het beheersen van je risico’s (te managen valt er ook niet zoveel) is randvoorwaardelijk voor het bereiken van je projectresultaat. Het is geen doel op zich. Het hanteren van de term "risicogestuurd projectmanagement" voegt daarom niets toe. Bovendien legt het, zoals gezegd, een te zware focus op een bij-activiteit. Voor je het weet wordt er heel zwaar over de risico’s gedaan en is niemand meer bezig met het bereiken van het projectresultaat.
Teveel (of alleen) denken in risico's is onverstandig. Dat legt de focus op de dikke bomen in het bos, en niet meer op het bereiken van het doel.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
