Vaak wordt heel normatief geoordeeld over het niet halen van een planning. Dat is een beetje raar.
Een planning is enerzijds een verwachting over de doorlooptijd van een project. Die verwachting is gebaseerd op alle te verrichten activiteiten, hun verwachte doorlooptijd en hun onderlinge relaties.
Anderzijds is de planning een leidraad. De wens is altijd dat een project conform de planning verloopt.
Maar, is de planning een norm? Ja, zo kan je het opvatten. Opdrachtgevers en derden gaan ervan uit dat het project conform de planning wordt afgerond.
Echter, je hebt met veel onzekerheden te maken. Er doen zich in ieder complex en/of langer lopend project onverwachte gebeurtenissen voor. Het is onzeker of je dus wel alle activiteiten van tevoren hebt gepland die nodig zijn. Meestal niet, er komt vrijwel altijd wat bij.
Ook de doorlooptijden van activiteiten zijn soms moeilijk voorspelbaar.
Het ligt voor de hand om te denken dat de planning beter haalbaar is als je meer buffers inbouwt. Dat is niet geheel onwaar. Echter, meer tijd betekent meestal ook, dat teamleden later met hun taak beginnen (net als studenten altijd pas enkele dagen voor een examen gaan leren. Geef ze meer tijd en ze beginnen later).
Wil je een project binnen de kortst mogelijke tijd afronden, dan ben je er bij gebaat de planning ambitieus op te stellen. Dan voorkom je in ieder geval het bovengenoemde uitstelgedrag. En dan loop je risico dat je de einddatum niet op tijd haalt.
Maar ja, met een veilige, zekere planning doe je ergens vrijwel zeker langer over dan met een ambitieuze planning die je overschrijdt
Normatief tegen het niet halen van een planning aankijken is weliswaar begrijpelijk. Maar, wijs is het niet.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
