McGregor baseert zijn ideeën over motivatie in “The human side of enterprise” volledig op de piramide van Maslow. Tegenwoordig weten we dat deze niet correct is. Ook mensen die in armoede en ellende leven hebben bijvoorbeeld hogere behoeften, die volgens Maslow’s piramide pas zouden gaan spelen als de onderliggende behoeften zijn ingevuld. Wat McGregor hierover stelt is zwart-wit op Maslows piramide gebaseerd en dus onjuist.
Unless the circumstances are unusual, his needs for love, for status, for recognition are inoperative when his stomach has been empty for a while. But when he eats regularly and adequately, hunger ceases to be an important need. The sated man has hunger only in the sense that a full bottle has emptiness. The same is true of the other physiological needs of man—for rest, exercise, shelter, protection from the elements. A satisfied need is not a motivator of behavior! This is a fact of profound significance.
McGregor stelt dat een vervulde behoefte geen motivator kan zijn. Hoewel hij daar wel een punt heeft, ligt ook dat niet zo zwart-wit als hij stelt.
Tegenwoordig onderkennen we dat sprake is van motiverende zaken (‘satisfiers’) en demotiverende zaken (‘dissatisfiers’). Motivatoren zijn zaken waar mensen echt beter door gaan presteren en zich beter door ontwikkelen. Daarnaast heb je een heleboel zaken die gewoon in orde moeten zijn, zoals voldoende salaris, een goed geoutilleerd kantoor, e.d. Dat zijn geen zaken waardoor mensen worden gemotiveerd. Maar, zijn ze niet op orde, dan worden ze er wel door gedemotiveerd.
Het niet handelen met en naar medewerkers conform de menselijke natuur is een demotiverende omstandigheid. Als je niet naar de menselijke natuur handelt, dan moet je er niet gek van opkijken als er allerlei ongewenste dingen gebeuren. McGregor stelt daarover terecht dat dit een gevolg is van het handelen van managers. Mensen zijn niet inherent negatief, zoals Theorie X dat wel veronderstelt.
Management knows today of the existence of these needs, but it is often assumed quite wrongly that they represent a threat to the organization. Many studies have demonstrated that the tightly knit, cohesive work group may, under proper conditions, be far more effective than an equal number of separate individuals in achieving organizational goals. Yet management, fearing group hostility to its own objectives, often goes to considerable lengths to control and direct human efforts in ways that are inimical to the natural "groupiness" of human beings. When man's social needs—and perhaps his safety needs, too—are thus thwarted, he behaves in ways which tend to defeat organizational objectives. He becomes resistant, antagonistic, uncooperative. But this behavior is a consequence, not a cause.
Als je niet aan de echte menselijke behoeften van mensen tegemoet komt, dan worden mensen “ziek”.
Lees ook: "Maslows optimisme"
Citaten uit “The human side of enterprise”
