Ik maak er geen geheim van dat ik niet zo dol ben op voorgeschreven regels, formats en werkwijzen. Een collega maakte een keer de opmerking dat ze toch zag dat ik erg gestructureerd werkte. En, voegde ze daar aan toe, ik zie dat vaker, dat mensen die wars zijn van die dingen eigenlijk zelf heel gestructureerd in hun werk zijn.
Op dat moment heb ik het slechts als een interessante observatie aangehoord. Meer niet. Maar, het zette mij wel aan het denken. Dat leidde tot de volgende gedachten.
Allereerst. Voorgeschreven regels, formats en werkwijzen zorgen binnen een organisatie inderdaad voor structuur. In die zin kan je het inderdaad als een tegenstelling opvatten dat iemand die wars is van die dingen toch een gestructureerde werker is.
Maar even verder denkend, dan is dat juist helemaal geen tegenstelling.
Als ik moet werken volgens voorgeschreven regels, formats en werkwijzen, dan kan ik niet op mijn eigen manier werken. Nee, ik moet zelfs soms opzoeken hoe ik geacht wordt te werken. En als ik dan een format moet volgen dat mij totaal niet ligt en dat ik vaak zelfs ongeschikt acht voor het doel waarvoor het gebruikt wordt, dan voel ik de energie uit me wegvloeien.
Als je gestructureerd werkt, dan is een opgelegde structuur die daar niet mee strookt een belasting. Het helpt je niet. Als je gestructureerd werkt dan wil je graag je eigen werkwijze hanteren. Een afkeer van voorgeschreven regels, formats en werkwijzen is dus geen afkeer van gestructureerd werken, maar een afkeer van een werkwijze die niet bij je past. Teveel voorschrijven werkt dan als energievreter en niet als ondersteunend voor je werk.
En daarom past holacracy ook zo goed bij mij. In holacracy wordt het “hoe” niet (lees: nooit) voorgeschreven. Iedere rolhouder mag daar zelf zijn eigen invulling aan geven.
Dus structuur prima! Ik wil alleen geen structuur voorgekauwd krijgen. Ik wil werken volgens mijn eigen structuur!
Meer weten over holacracy? Lees:
Holacracy en ik
https://www.markensteijn.com/index.php/management/297-holacratie-en-ik
