Ik moest denken aan een oud-collega. Als je hem vroeg hoe zijn vakantie was geweest, dan begon hij in chronologische volgorde en met een overmaat aan detail alles te vertellen wat hij had gedaan. Je kwam niet gemakkelijk van hem af. Wie dit een keer was overkomen, keek wel uit hem nog eens naar zijn vakantie te vragen.
Zo gedetailleerd als hij zijn vakantie kon recapituleren, zo gedetailleerd bereide hij zijn vakanties ook voor. Hij hield van bergwandelen. Van tevoren maakte hij een planning van alle wandelingen die hij zou gaan doen. De wandelingen zelf werden ieder tot in detail uitgewerkt. Hij zocht de hellingspercentages op en kon zodoende bepalen hoe snel hij zou lopen, klimmen en dalen.
De vakantie was perfect als alles zo liep zoals hij het van tevoren had gepland.
Geen verrassingen! Geen negatieve, maar ook geen positieve.
In organisaties barst het tegenwoordig ook van de plannenmakers. Al die plannen worden meetbaar gemaakt om te kunnen toetsen of ze wel worden gerealiseerd. Erg beheerst allemaal! Als het goed gaat, dan worden de plannen precies gevolgd. Als het plan wordt gevolgd dan is iedereen tevreden.
Geen verrassingen! Geen negatieve, maar ook geen positieve.
Plannenmakers blijven altijd op gebaande paden, ze doen geen ontdekkingen, ze houden niet van verrassingen. Als je daarvan houdt is dat prima natuurlijk. Als je er niet van houdt, dan is het wat minder.
Of het goed is voor organisaties, dat is de vraag…
