In “Theory U” geeft Otto Scharmer diverse voorbeelden van mensen die midden in een machtscentrum zaten en die juist daar niet konden overzien wat er op dat moment werkelijk speelde. Bijvoorbeeld een secretaresse van Adolf Hitler die in Hitler’s bunker in Berlijn zat in de laatste dagen van het Derde Rijk.
“I was walled in and separated from the information that I needed to understand what was going on,” said Traudl Junge. “First when I got there, It thought that I had arrived at the source of information. But later I realized that I had been in the [system’s] blind spot.”
Het voorbeeld van Hitler’s secretaresse is nogal ongewoon. Maar, zo zegt Scharmer gebeurt dit ons allemaal niet heel vaak op momenten dat we niet helemaal wakker en gefocust zijn.
Scharmer geeft ook het Politbureau van de DDR als voorbeeld dat de val van de muur niet zagen aankomen, en in het bedrijfsleven, de managers van Enron die de teloorgang van hun bedrijf niet voorzagen.
In de DDR was het niet ongebruikelijk dat de hoogste leider, Erich Honecker, om de tuin werd geleid. Als hij naar het platteland ging, dan werden er langs zijn route mooie nepgevels gebouwd, zodat alles er geruststellend netjes en welvarend uitzag. Daarmee werd de werkelijkheid die niet zo florissant was verdoezeld.
Nieuw was dat toen al niet. Het was iets dat generaal Potemkin al deed om Catherina de Grote om de tuin te leiden met de zogenaamde Potemkin-dorpen.
Bij een grote oliemaatschappij hoorde Scharmer dat als de hoogste baas kwam ook diens route werd nagelopen. Voor vervallen benzinestations langs die route werden tijdens de tocht van de baas grote trucks gepositioneerd waarmee de stations aan het zicht werden ontnomen.
De baas “pleasen” is niet ongewoon binnen organisaties, binnen welke organisaties dan ook. De baas wordt vakkundig gedesïnformeerd opdat de verantwoordelijke managers geen negatieve beoordeling kunnen krijgen.
En…,
… de baas stuurt in den blinde. Want de informatie die hij krijgt is onbetrouwbaar!
Het is maar dat u het weet!
Bron citaten: “Theory U”, Otto Scharmer
