Voor wie wil weten hoe het er binnen het (Amerikaanse) bedrijfsleven aan toegaat op de werkvloer is het programma “Undercover Boss” een aanrader. De titel zegt het al, in het programma gaat een bovenbaas van een bedrijf undercover werken binnen zijn eigen bedrijf. Dat levert hem inzichten op over wat er zoal te verbeteren valt.
Ik weet niet hoe de mensen worden geselecteerd waarmee deze bazen gaan samenwerken. Dus hoe representatief zij zijn voor hun bedrijf, geen idee! Toch is wel een opvallende rode draad te herkennen. De Undercover baas komt namelijk steevast mensen tegen met onverwachte kwaliteiten en met (een heleboel) goede ideeën over verbetermogelijkheden voor hun eigen werk en voor het bedrijf. Aan het eind van het programma worden zij beloond voor de geuite ideeën. Ze krijgen bijvoorbeeld vakanties, geld of adviesrollen toebedeeld. Dat is mooi natuurlijk, maar eigenlijk ook heel treurig. Want, als deze mensen zo goed zijn in hun werk en als zij zoveel bij kunnen dragen aan allerlei verbeteringen, geldt dat wellicht niet ook voor al die andere medewerkers die niet de kans kregen samen met hun baas te werken? En als dat zo is, hoeveel "winst" laten we dan liggen door al die andere medewerkers nog steeds niet te betrekken bij de managerial activiteiten?
Ik heb in "Undercover Boss" tot nu toe alleen maar bazen in bedrijven zien opereren die hiërarchisch in elkaar steken volgens de bekende command & control-modellen.
Ligt niet voor al deze bedrijven de grootste verbetering in het benutten van het potentieel dat in hun mensen schuilt? Door meer en meer aan zelfsturing te werken?
