Heeft u weleens een aflevering gezien van Undercover Boss? Voor degenen die dat niet hebben, hierna een korte uitleg.
In Undercover Boss gaat een baas in zijn eigen bedrijf undercover. Door de grime en kleding wordt hij/zij voor zijn/haar medewerkers onherkenbaar gemaakt. En hij/zij gaat samen met een medewerker van dat bedrijf aan de slag. Bijvoorbeeld als nieuwkomer die moet worden ingewerkt. Tussen hen wordt natuurlijk veel gesproken over wat er zoal fout gaat in het bedrijf en wat beter zou kunnen. Daarbij komen allerlei zaken naar voren die iemand vanuit een hoofdkantoor nooit ziet, waar hij/zij geen vermoeden van heeft. Verder blijkt ook dat vrijwel alle medewerkers waar de bazen mee meelopen heel veel hart voor hun werk hebben, hard werken en echt het beste met het bedrijf voor hebben. De bazen leren heel veel en krijgen heel veel input voor (soms echt forse) verbeteringen.
Aan het eind van het programma wordt de medewerker naar het hoofdkantoor ontboden met een of andere smoes. Daar wordt dan onthuld wie ze als collega mee hadden gekregen. En tenslotte toont de baas zijn/haar dankbaarheid door de betreffende medewerker te belonen met geld, een andere functie, opleidingsmogelijkheden, e.d.
Eind goed, al goed!
Maar, wat er in feite wordt blootgelegd, dat is dat in een hiërarchie waar anderen over het werk en de werkwijze van iemand beslissen dan degene die dat werk uitvoert, bergen kansen blijven liggen.
Het bewijst dus, ik benadruk het nog maar een keer, dat aloude hiërarchieën een organisatiemodel vormen dat veel kansen laat liggen.
En het geeft een hele sterke aanwijzing dat meer zelfsturing ook tot meer en snellere verbeteringen zou kunnen leiden.
