Dawkins beschrijft het vermogen van mensen om veel te leren. Wij zijn er op gebouwd om veel te leren. We zijn, zoals hij het zegt, voorgeprogrammeerd om veel informatie te absorberen. Wij zijn helaas minder goed geprogrammeerd om die informatie kritisch te filteren. We nemen veel voor zoete koek aan. We zijn gemakkelijk te beïnvloeden.
Vooral kinderen zijn ware sponzen. Zelfs evident foute dingen accepteren zij tamelijk voetstoots.
Net als lijders aan immunodeficiëntie staan kinderen volledig open voor mentale infecties die volwassenen zonder moeite zouden afweren.
Het zijn vooral jongeren die zich laten verleiden tot extreme beelden van de werkelijkheid en tot de wenselijkheid hier een utopisch ideaal tegenover te stellen. Een realiteitstoets ontbreekt vaak. Het ideaal wordt compromisloos en desnoods met extreme middelen nagestreefd. Men is bereid te sterven voor een ideaal waarvan mensen die wat meer afstand nemen onmiddellijk inzien dat het nooit te realiseren zal zijn en dat het pad er naartoe alleen maar pijn, bloed en andere ellende op zal leveren. Zonder de kans iets blijvends achter te laten. Zonder enige kans alle rottigheid ook maar enigszins te compenseren.
Het is de bodem voor de onvoorwaardelijke trouw aan het ideaal van de Hitler-Jugend, IS, De Rote Armee Fraktion, De Rode Garde, enzovoorts. Dawkins zegt dat de meeste volwassen deze “mentale infecties” zonder moeite afweren. Dat betwijfel ik.
Heel veel volwassenen hollen ook heel gemakkelijk mee achter de wanen aan van een hopeloos onbereikbaar ideaal. En, om het ook nog even terug te voeren op het hoofdthema van deze website, namelijk: management, ik zie dat veel volwassen en hoog opgeleide mensen heel snel allerlei managementideeën omarmen. Niet omdat ze bewezen zijn, maar omdat ze aanlokkelijk klinken, omdat een goeroe het roept, omdat iemand anders beweert dat zijn succes erop is gestoeld, omdat…
Citaten uit “Kapelaan van de duivel"
