De NRC kopt vandaag dat Herman van Rompuy waarschijnlijk een tweede termijn gaat krijgen als EU-president. Vervolgens wordt er uitgebreid op ingegaan dat Van Rompuy zo'n grijze muis is, maar het kennelijk toch (klinkt als: desondanks) goed doet.
Wonderlijk. Journalisten zien liever flamboyante figuren waar veel over te schrijven valt. Grijze muizen verkopen niet.
Gisteren is Job Cohen teruggetreden als PvdA-leider. Ook zo'n zogenaamd "grijze muis". Ik ben ervan overtuigd dat als de PvdA in de regering had gezeten, Job Cohen het prima zou hebben gedaan. Hij is een uitstekende bestuurder. Maar, in de bekvechterij van de hedendaagse politiek deed hij het slecht. Wat moet je met nuances, als de tegenpartij alleen maar fact free one-liners produceert?
Het is om moedeloos van te worden. Dat is bij Cohen ook gebeurt, wellicht.
Er zijn bedrijven te gronde gericht door flamboyante managers. Andere bedrijven doen het al lange tijden uitstekend, terwijl niemand daar de leiders van kent. Hoe komt dat toch?
Misschien is het helemaal niet erg als leiders en bestuurders enigszins grijs zijn.
Ach, herlees nog eens mijn artikel Nieuw leiderschap, theorie en praktijk uit 2001.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst op 22 februari 2012
