Gelezen:
David Freedman & Eric Abrahamson, "De wet van de stimulerende wanorde (A Perfect Mess)", Uitgeverij Mouria, 2007
Het is wel duidelijk dat onze geest op zijn best is als we worden afgeleid van datgene waar we ons op willen concentreren. Denk daar maar eens over na - maar niet te lang.
In “A Perfect Mess” kunnen notoire sloddervossen een legitimatie vinden voor hun gedrag. En, ieder die zichzelf als ordelijk beschouwd kan er inspiratie in vinden, en leren dat de orde iets meer loslaten zo zijn nut heeft.
Dit boek gaat over de nuttige aspecten van wanorde en over het onnuttige van (een overmaat aan) orde. Hierna een paar voorbeelden van zaken uit het boek waarbij orde of wanorde een rol speelt. Alle cursieve teksten in dit stukje zijn citaten uit het boek.
Orde als probleem
Teveel orde en netheid is een probleem. De auteurs wijzen daarbij op nazi-Duitsland waar die orde en netheid hoog in het vaandel stonden. Ook wordt gewezen op autisme, dat verband houdt met overdreven organisatie. Autisme is een vorm van over-organisatie die het functioneren van de drager danig belemmert.
Creativiteit
Bij creatieve sessies wordt vaak gewerkt met technieken waarbij willekeurige woorden of beelden worden ingebracht in het denkproces of de brainstorm, vaak leidt dit tot heel vruchtbare resultaten.
Denken over vrijwel alles dat niet direct verband houdt met het betreffende probleem kan helpen om je van die vooringenomenheid af te leiden en je uit de creativiteitsimpasse te halen; willekeurige input werkt goed omdat het gegarandeerd los staat van de rest. Een willekeurige hint haalt je, met andere woorden, uit je concentratie, en dient als tegengif tegen consequent denken - concentratie en consistentie zijn vaak de vijanden van creativiteit.
Onze hersenen functioneren beter met een achtergrond van wanorde.
... rommel helpt systemen om samen te vallen met hun omgeving en met anderszins ongrijpbare bronnen van informatie en verandering, en leidt daar bruikbare informatie uit af. Netheid isoleert systemen van dergelijke invloeden.
Complete chaos?
Goed, wanorde is dus nuttig. Maar, geeft de inhoud van het boek een vrijbrief voor volledige wanorde? Nee, dat ook niet.
Als we onze machteloosheid om willekeurige situaties in de hand te houden altijd onderkenden - dat wil zeggen als we volledig onder ogen zagen hoe ongeordend de wereld is - zouden we misschien verlamd raken door gevoelens van besluiteloosheid en wanhoop.
Bedrijven
Voor bedrijven geldt dat overmatig ordenen hen niet helpt. Lange termijnplanningen in bedrijven doen er eigenlijk niet echt toe. Bedrijven die aan langjarige strategische planning doen, doen het niet beter, maar ook niet slechter, dan bedrijven die dat niet doen. Bedrijven die het niet doen spelen gemakkelijker in op nieuwe omstandigheden. Bedrijven die het wel doen spelen voldoende in op nieuwe gebeurtenissen. Dit laatste waarschijnlijk omdat de langjarige planning genegeerd wordt als de situatie daarom vraagt. De meeste mensen hebben het gevoel dat zij meer orde in hun bestaan moeten brengen. De meeste bedrijven handelen daar ook naar. Of dat zo nuttig is...?
Kernenergie
Een curieus stukje uit dit boek wil ik u niet onthouden. Dat stukje gaat over kernenergie. De risico's van kernenergie worden daarin als schromelijk overdreven voorgesteld. Wat dit met de thematiek van het boek te maken heeft blijft onduidelijk. Gesteld wordt dat andere landen dan de VS, zoals Frankrijk en Japan er meer ontspannen mee omgaan. Het bekijken van kerncentrales in Japan wordt als leuke toeristische attractie ten tonele gevoerd. Toen ik het boek las was de nieuwste kernramp in Japan gaande: Fukushima.
Slot
Eén discutabel stukje, zoals het voorgaande, in een boek bepaalt niet de waarde van dat boek. Dit boek biedt veel aan hen die denken dat ordening altijd nuttig is en rommel altijd fout. Aan hen die enige wanorde wel weten te waarderen geeft dit boek de achtergronden om daar een rationele uitleg aan te geven.
Aanbevolen!
"De wet van de stimulerende wanorde (A Perfect Mess)" bij bol.com
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
