Soms heb je een idee voor een artikel, dat niet voldoende tot rijping komt om er daadwerkelijk een echt artikel van te maken. Soms geeft een citaat inspiratie, maar niet voldoende om er een heel artikel aan te wijden. Een weblog biedt dan een mooie tussenweg om iets met die inspiratie te doen.
Aan het eind van Scott Adams, "Het Dilbert Principe" staat de volgende zinsnede:
Elke handeling die één of meer niveaus verwijderd is van het verhogen van de effectiviteit van de werknemers of de kwaliteit van het product is op de lange duur tot mislukken gedoemd of zal zijn uitwerking missen. Als je er zelf mee bezig bent lijkt dat weliswaar niet zo, maar het patroon is onmiskenbaar.
Dit citaat bevat ontegenzeggelijk een sterke kern van waarheid. Hoe vaak zien wij niet initiatieven in organisaties waar de gemiddelde werknemer het hoofd vol vraagtekens van krijgt. Vooral mensen die deel uitmaken van het hoger management of van de stafdiensten vertonen de neiging initiatieven te ontplooien die nog maar weinig met het werk te maken hebben waarmee die organisatie haar geld verdient.
Ooit kwam ik een vergaderruimte binnen waar een voorgaande vergadering was uitgelopen. Wij hadden de ruimte gereserveerd. In de ruimte zat onder andere een dame van PR. Wij claimden de ruimte, de vergadering werd half beëindigd, want elders voortgezet. Wat lang bij mij bleef hangen, tot op heden zelfs, was de schijnbare verontschuldiging van de PR-dame, namelijk “Maar, wij zijn wel met leuke dingen bezig hoor!”
Ik betrapte me op de gedachte dat ik daar ook weleens tijd voor zou willen hebben, voor leuke dingen. Wij gingen gewoon weer vergaderen ten faveure van het "gewone" werk. Business as usual. Maar: wel business!
Het is tamelijk fnuikend om te zien dat anderen tijd hebben om zich met leuke, maar voor de business slechts beperkt relevante, zaken bezig te houden. Je bedenkt weer hoeveel omzet er door mensen in het primaire proces gedraaid moet worden om de dekking te genereren voor de kosten van die leuke dingen. Hoge kosten, vaak. Wij ploeteren, zij vieren er feest van, dat is al gauw de gedachte.
Als stafdiensten met leuke of, eufemistisch, interessante zaken bezig zijn, of als het hoger management weer iets georganiseerd heeft waarmee zij zich vooral buiten het bedrijf in het voetlicht plaatsen, dan moet ik altijd aan het Dilbert principe denken.
"Het Dilbert Principe" bij bol.com
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
