Projectmanagement is een besturingssystematiek die past bij eenmalige unieke opgaven.
Een besturingsactiviteit is een activiteit waarmee het inhoudelijke werk wordt beheerst. Maar, het gaat in projecten uiteindelijk altijd om het inhoudelijke werk. Zonder inhoudelijk werk wordt er geen projectresultaat bereikt. Het louter en alleen uitvoeren van projectmanagement levert immers geen projectresultaat op.
Het voorgaande inzicht impliceert dat projectmanagementactiviteiten altijd secundair zijn. De inhoudelijke activiteiten die leiden tot het projectresultaat zijn primair. Sommige projectmanagementmethoden richten zich volledig op de besturing van de projectmanagementactiviteiten. Dat staat nog verder af van het projectresultaat dan projectmanagement zelf. Het sturen op projectmanagementactiviteiten is een tertiaire activiteit.
Methodieken die zich richten op sturing door het management op de projectmanagementactiviteiten zijn dus tertiair van aard. Je kan nauwelijks nog zeggen dat het management bezig is met het projectresultaat. Tertiaire activiteiten zijn altijd een beetje losgeslagen van de werkelijkheid. Projectmanagementmethoden die zich richten op de sturing op projectmanagementproducten (bijvoorbeeld PRINCE2), hebben het contact met de werkelijkheid grotendeels verloren.
De assumptie van PRINCE2 is dat toepassing van die methode leidt tot een betere beheersing van projecten. Dat lijkt mij onmogelijk te bewijzen.
Beweren dat je met een tertiaire activiteit een primaire activiteit beter zal beheersen is wat mij betreft overmatig pretentieus.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
