In grotere organisaties zijn stafdiensten onontbeerlijk. Zij voeren een aantal secundaire taken uit, zodat de inhoudelijke medewerkers zich daarmee niet bezig hoeven te houden.
Hoe groter de organisatie, hoe groter de stafdiensten en hoe groter hun macht. Vaak worden stafdiensten door het (hogere) management gebruikt om de organisatie, lees: de medewerkers, te controleren en aan de lijn te houden. Stafdiensten hebben de neiging om in dit soort gevallen een eigen leven te gaan leiden. Het management vraagt aan dergelijke stafdiensten advies hoe zij dingen moeten aanpakken. Wat toch eigenlijk de omgekeerde wereld is, want het management zou toch zelf moeten weten en moeten bepalen wat de juiste gang van zaken is.
Als stafdiensten op deze wijze de overhand krijgen, als zij (groten)deels kunnen vertellen wat de vakmensen moeten doen en/of hoe zij de dingen moeten doen, dan kunnen er gekke dingen gebeuren. Wat je bijvoorbeeld wel ziet is dat dergelijke stafdiensten hun eigen werk zodanig efficiënt maken dat uiteindelijk de mensen in het primaire proces het werk moeten doen waarvoor die stafdiensten oorspronkelijk waren opgericht.
Zelf zijn die stafdiensten met veel belangrijker dingen bezig natuurlijk, met beleid en dergelijke! Ook een secundair proces! Of ze zijn bezig met dingen die nog verder afstaan van de zaken waar de organisatie zijn bestaansrecht aan dankt. Tertiaire processen, bijvoorbeeld. Of erger!
Als u merkt dat uw medewerkers opeens allerlei administratieve dingen aan het regelen zijn, terwijl er tevens een uit de kluiten gewassen administratieve stafdienst in de organisatie bestaat, krab dan eens achter uw oren!
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
