Bij een conflict geldt van oudsher dat er twee mogelijke reacties zijn, namelijk: vechten of vluchten.
Dit geldt waarschijnlijk zonder voorbehoud voor onze medefauna. Hoewel ook “bevriezen” een respons kan zijn.
In het verleden heb ik al eens iemand naast vechten en vluchten een derde mogelijkheid horen toevoegen waar het onze menselijk soort betreft, namelijk: “figth, flight or love it”.
Dat was ook een beetje cynisch bedoeld. Degene die het zei werkte binnen een logge bureaucratische overheidsorganisatie waar hij regelmatig tegen problemen aanliep.
Oké dat kan natuurlijk ook. Er van houden, er om lachen en plezier beleven aan de onmogelijkheid om absurde zaken te beïnvloeden, laat staan te veranderen. Ik laat hem voor wat het is.
Ik denk echter dat we wel nog een ander mechanisme kennen. Een mechanisme dat we heel vaak inzetten, namelijk: je aanpassen. Als je weet dat je opdrachtgever altijd bepaalde dingen wil horen, dan zorg je dat die dingen bijvoorbeeld in een projectplan landen. Maar, vervolgens doe je er niets actief mee. Het is een makkelijke manier om je voornamelijk bezig te kunnen houden met datgene dat jij belangrijk vindt en je niet teveel bezig te houden met onbenulligheden.
En ja, dit is echt wat we heel veel doen.
Iets dat in de bedrijfskunde allang belend is. Daar wordt ook het onderscheid gemaakt tussen de feitelijke en de formele organisatie. De formele organisatie bestaat uit alle richtlijnen, regels en procedures. De feitelijke organisatie is hoe er werkelijk gewerkt wordt. Die twee overlappen elkaar, maar zijn zelden (of nooit?) aan elkaar gelijk.
Dus: “figth, flight or adapt”.
