Kent u Mandelbrotverzamelingen (genoemd naar Benoît Mandelbrot) en fractals? Ja? Mogelijk doordat deze aangehaald werden in literatuur over complexiteit en chaostheorie, mogelijk in relatie tot mensen en management?
Ja?
Niet zo vreemd, want er wordt nogal vaak naar verwezen in de genoemde literatuur. Ik wil daar een paar kanttekeningen bij plaatsen.
Allereerst. Fractals zijn een fascinerend fenomeen. Je ziet het verschijnsel van terugkerende vormen op verschillende schaalniveaus op allerlei plaatsen in de natuur. Fractals zijn vaak verbazingwekkend.
Ten tweede: zoals gezegd, fractals zijn bijzondere figuren. Maar, ondanks dat ernaar wordt gerefereerd in genoemde literatuur, zijn die figuren eigenlijk wel complex? Of is er juist sprake van een grote mate van ordening. Een ordening die misschien complex lijkt, maar die juist door de bepekte regels die eraan ten grondslag liggen juist in wezen niet complex is. Toch?
Tenslotte: als fractals ontstaan door een beperkte regelset en als ze eigenlijk niet meer zijn dan een op het oog complexe, maar in wezen eenvoudige en vergaande ordening, wat vertellen ze dan over complexiteit? Misschien helemaal niet zoveel toch?
Het onderlinge handelen van mensen is door alle interpersoonlijke verschillen veel en veel complexer. Eigenlijk is het een wonder dat we daar ondanks die complexiteit zo goed in zijn! En geen wonder dat we ook vaak fouten maken.
Maar, die fractals? Ja, een interessant fenomeen. Maar, bruikbaar als model of verklaring van menselijk handelen? Nou nee, dat geloof ik niet!
