Meten is weten. Dat hebben we allemaal geleerd. En voor heel veel zaken gaat dat ook op. In organisaties is dat echter enigszins geperverteerd. De aandacht is zodanig op meten komen te liggen, dat er teveel aandacht naar meten uitgaat. Doordat die aandacht er is, gaat er vooral aandacht uit naar dingen die meetbaar zijn. Niet meetbare zaken worden buiten beschouwing gelaten. Daar kan je namelijk niets mee, vanuit het meet-perspectief. En dat heeft soms ernstige gevolgen.
Een citaat van Wouter Hart:
“En als het inderdaad zo is dat de echt belangrijke dingen – zoals aandacht en persoonlijke klik – vaak niet meetbaar zijn, betekent dat automatisch dat het licht dus wordt gezet op de niet meest wezenlijke zaken. En dan maken we de onbelangrijke dingen belangrijk waardoor de belangrijke dingen al snel onbelangrijk worden – of in ieder geval naar de achtergrond verschuiven.”
En zo glijden we af naar het onbenullige. Herkenbaar?
Citaat uit: Wouter Hart, Verdraaide Zelforganisaties.
Dit blog is eerder op mijn oude blog geplaatst
